40 فرمان لینوکس که هر کاربر لینوکس باید تسلط داشته باشد

لینوکس یک سیستم عامل قدرتمند و همه کاره است که توسط میلیون ها کاربر در سراسر جهان استفاده می شود. چه یک کاربر مبتدی یا پیشرفته باشید، تسلط بر دستورات پایه لینوکس برای استفاده موثر از این سیستم عامل ضروری است.

دستور لینوکس چیست؟

دستور لینوکس یک دستورالعمل خاص است که برای انجام یک کار خاص به ترمینال یا پوسته لینوکس وارد می شود. سیستم عامل لینوکس یک رابط خط فرمان (CLI) را فراهم می کند که به کاربران اجازه می دهد به جای استفاده از رابط کاربری گرافیکی (GUI) با تایپ دستورات در یک رابط متنی مستقیماً با سیستم تعامل داشته باشند.

دستورات لینوکس چگونه کار می کنند؟

دستورات لینوکس در یک ساختار دایرکتوری سلسله مراتبی سازماندهی می شوند، مشابه ساختار فهرست موجود در ویندوز یا macOS. هر فرمان معمولاً از یک کلمه کلیدی تشکیل شده است که با یک یا چند گزینه یا آرگومان همراه است که رفتار آن را تغییر می دهد یا اطلاعات اضافی را ارائه می دهد.

در حالی که صدها دستور لینوکس در دسترس است، تسلط بر دستورات رایج برای هر کاربری که می خواهد به طور موثر از سیستم عامل لینوکس استفاده کند ضروری است. برخی از نمونه‌های دستورات رایج لینوکس عبارتند از «cd» برای تغییر دایرکتوری فعلی، «ls» برای فهرست کردن محتویات یک فهرست، «cp» برای کپی فایل‌ها و «c» برای حذف فایل‌ها. حاوی «rm» است.

دستورات لینوکس بخش مهمی از سیستم عامل لینوکس هستند و مجموعه ابزار قدرتمند و انعطاف پذیری را برای مدیریت و تعامل با سیستم در اختیار کاربران قرار می دهند.

موارد استفاده متفاوت برای دستورات لینوکس چیست؟

دستورات لینوکس را می توان برای انواع مختلفی از وظایف مانند مدیریت فایل ها و دایرکتوری ها، شبکه، مدیریت سیستم، امنیت و بسیاری موارد دیگر استفاده کرد. با تسلط بر دستورات لینوکس، کاربران می توانند کارهای پیچیده را با کارایی بیشتری انجام دهند و تجربه لینوکس خود را مطابق با نیازهای خاص خود سفارشی کنند.

40 فرمان لینوکس که هر کاربر لینوکس باید تسلط داشته باشد

در اینجا 40 دستور لینوکس وجود دارد که هر کاربر باید تسلط داشته باشد:

1. pwd – دستور pwd دایرکتوری فعلی را نمایش می دهد.
2. cd – دستور cd برای تغییر دایرکتوری کاری فعلی استفاده می شود.
3. ls – دستور ls برای فهرست کردن فایل ها و دایرکتوری ها در یک دایرکتوری استفاده می شود.
4. mkdir – دستور mkdir برای ایجاد یک دایرکتوری جدید استفاده می شود.
5. rmdir – دستور rmdir برای حذف یک پوشه خالی استفاده می شود.
6. touch – دستور touch برای ایجاد یک فایل خالی یا به روز رسانی مهر زمانی یک فایل موجود استفاده می شود.
7. cp – دستور cp برای کپی فایل ها و دایرکتوری ها استفاده می شود.
8. mv – دستور mv برای جابجایی یا تغییر نام فایل ها و دایرکتوری ها استفاده می شود.
9. rm – دستور rm برای حذف فایل ها و دایرکتوری ها استفاده می شود.
10. cat – دستور cat برای نمایش محتویات یک فایل استفاده می شود.
11. less – از دستور less برای نمایش محتوای یک فایل در یک صفحه استفاده می شود.
12. tail – دستور tail برای نمایش چند خط آخر یک فایل استفاده می شود.
13. head – دستور head برای نمایش چند خط اول یک فایل استفاده می شود.
14. grep – دستور grep برای جستجوی الگوها در یک فایل استفاده می شود.
15. find – از دستور find برای جستجوی فایل ها و دایرکتوری ها بر اساس معیارهای خاصی استفاده می شود.
16. chmod – دستور chmod برای تغییر مجوزهای یک فایل یا دایرکتوری استفاده می شود.
17. chown – دستور chown برای تغییر مالک یک فایل یا دایرکتوری استفاده می شود.
18. ps – دستور ps برای نمایش فرآیندهای در حال اجرا استفاده می شود.
19. top – دستور top برای نمایش فرآیندهایی که بیشترین مصرف منابع سیستم را دارند استفاده می شود.
20. kill – دستور kill برای پایان دادن به یک فرآیند در حال اجرا استفاده می شود.
21. ping – دستور ping برای بررسی اتصال بین دو میزبان استفاده می شود.
22. ssh – دستور ssh برای ایجاد یک اتصال پوسته ایمن به سرور راه دور استفاده می شود.
23. scp – دستور scp برای کپی فایل ها بین سرورهای محلی و راه دور استفاده می شود.
24. wget – دستور wget برای دانلود فایل ها از اینترنت استفاده می شود.
25. curl – دستور curl برای انتقال داده ها به یا از سرور استفاده می شود.
26. tar – دستور tar برای ایجاد یا استخراج آرشیوهای فشرده استفاده می شود.
27. gzip – دستور gzip برای فشرده سازی فایل ها استفاده می شود.
28. gunzip – دستور gunzip برای فشرده سازی فایل ها استفاده می شود.
29. zip – دستور zip برای فشرده سازی فایل ها در یک آرشیو zip استفاده می شود.
30. unzip – دستور unzip برای استخراج فایل ها از یک آرشیو فشرده استفاده می شود.
31. du – دستور du برای نمایش میزان استفاده از دیسک یک فایل یا دایرکتوری استفاده می شود.
32. df – دستور df برای نمایش فضای دیسک موجود در یک سیستم فایل استفاده می شود.
33. mount – دستور mount برای نصب فایل سیستم استفاده می شود.
34. umount – دستور umount برای جدا کردن سیستم فایل استفاده می شود.
35. ifconfig – دستور ifconfig برای نمایش پیکربندی رابط شبکه استفاده می شود.
36. netstat – دستور netstat برای نمایش آمار شبکه استفاده می شود.
37. route – دستور route برای نمایش جدول مسیریابی شبکه استفاده می شود.
38. iptables – دستور iptables برای پیکربندی قوانین فایروال استفاده می شود.
39. systemctl – دستور systemctl برای مدیریت خدمات سیستم استفاده می شود.
40. history – دستور history برای نمایش لیستی از دستورات اجرا شده در جلسه پوسته فعلی استفاده می شود.

از کدام یک از این دستورات لینوکس قبلا استفاده می کنید و کدام را نه؟ آن را در بخش نظرات زیر با ما به اشتراک بگذارید.